DISCLAIMER

Some pictures used in this BLOG are registered to their own respective institution. I, the BLOG owner, only used the images as reference pictures to further improve the entry where the respective images are being used.

-Ran Kei Shiro

Thursday, June 7, 2012

Mahal kong Pilipinas, INDEPENDENT O IN DEPENDENT?



Babala: Ang entry na ito ay para lamang sa mga kapwa ko Pilipino at wala po akong balak na i-translate ito sa ingles o kahit sa anu pa mang ibang lenggwahe maliban sa Filipino.

Warning: This entry is exclusively for my countrymen and I don’t have any intention whatsoever of translating this to English or other language other than Filipino.

Independence is a condition of a nation, country, or state in which its residents and population, or some portion thereof, exercise self-government, and usually sovereignty, over its territory. The opposite of independence is dependence. (galing kay Pareng Wikipedia)

Hunyo na naman, bukod sa tag-ulan at umpisa ng pasukan, eh, mag-aaraw na naman ng kalayaan. Ang tanong ko lang, malaya na nga ba tayo? Totoo nga bang hindi na tayo nakadepende sa ibang nasyon, sa ibang kultura, sa ibang lahi?

Para po sa mga hindi nakaka-alala, ang kasarinlan o pagiging independyente (parang politiko lang) ng Pilipinas (kuno) mula sa ibang lahi ay naganap noong ika-12 ng Hunyo taong isang-libo, walong-raan, syamnapu’t walo (pahid ng pawis sa noo). Ito ay ginanap sa Kawit, Cavite (na noo’y Cavite II el Viejo, kung ano man ang ibig sabihin nya’y hindi ko alam), at ang nagproklama nito ay ang unang Presidente ng Pilipinas na si Emilio Aguinaldo (para po sa karagdagang impormasyon, kung maaari ay magpunta lamang sa www.en.wikipedia.org).

Pero, subalit, ngunit, datapwat muli kong itatanong, totoo nga bang malaya na ang aking lupang sinilangan? Ang lupang ipinaglaban ng aking lahi? Ang bayang aking kinagisnan? At ang inang kumalinga sa aming mga Pilipino?

Kung inyong matatandaan, ang Pilipinas ay sinakop ng mga dayuhan noong unang panahon. Noong wala pang kakilanlan ang mga Pilipino. Noong wala pang MyPhone o Cherry Mobile na nagagawa.

Unang sumakop sa atin ang mga kastila, mga taong galing pa sa kabilang dako ng mundo. Mga taong ang turing sa mga Pilipino noo’y mga alipin lamang, mga taong tumuring sa ating mga ninuno bilang mga INDIO o mga taong walang alam. Mula sa mga ito, natuto tayo ng sabong na hanggang ngayon ay isa sa mga pinakapopular na laro o sugal dito sa Pilipinas. Natuto tayong magsalita ng Kastila, bumilang ng Kastila at ma-isip ng parang Kastila. At sa wakas, pagkaraan ng ilang daang taon, pagkabulok ng mga buto ng mga namayapa dahilan sa bala ng mga bayoneta, pagkatapos magumpisa at matapos ang hindi mabilang na mga rebolusyon, at pagkatapos mamatay ng magigiting nating bayani, natapos din ang kanilang pang-aalipin sa ating bansa. Pero, malaya na nga ba tayo?

Sumunod sa mga Kastila na galing sa Yuropa (Europe) ay ang mga puti o ang mga Amerikano. Hindi kasing tagal ng pag-sakal ng mga kastila sa ating bayan ang ginawa ng mga Amerikanong ito. Subalit mas matindi pa sa mga Kastila ang naging impluwensya nila sa ating pang-araw-araw na kabuhayan. Ang kanilang lenggwahe, naging pangalawa nating lenggwahe, minsan nga, mismong mga laki dito sa Pilipinas, hindi marunong mag-salita ng Filipino hanggang sa makatuntong sa paaralan. Ang kanilang letra ang ating naging letra. Ang kanilang mga bukang-bibig at ating mga naging pang-araw-araw na sambit. Ang kanilang mga pagkain, panoorin, at nakagawian ang ating hinahanap. Ang kape na pangunahing inumin  ay binibili pa natin sa halagang 100 piso kada isang tasa. Ang kanilang mga masasamang ugali, pati iyon ginagaya na din natin. Ngayon, sa tingin nyo ba malaya na tayo?

Ang huling bansa o nasyon na sumakop sa atin na naging parte ng ating kasaysayan at napasulat sa mga librong ipinapamahagi sa ating mga paaralan ay ang mga Hapon. Mga singkit na asyano. Masabi ko lang, inaamin kong gusto ko ang kanilang kultura, ang kanilang mga nakagisnan at ang kanilang mga kagawian. Subalit hindi ko pa rin ipagpapalit ang pagiging Pilipino ko. At isa pa, hindi naman yun ang isyu dito kaya hindi ko na din pahahabain pa ang eksplinasyon ko sa bagay na ito. Mabalik tayo, ang mga Hapon ang isa sa tatlong nasyon na sumakop ng tuluyan sa ating bayan. Ayon sa aking mga natutunan noong ako ay nasa elementarya pa lamang at sa aking mga napanood na nagkukwento ng panahong iyon, mahigpit at brutal ang mga Hapon. Marami ang nakitlan ng buhay noong mga panahong iyon. Marami din ang naabuso ng mga taong ito subalit kung hihimayin natin ang kasaysayan ng Pilipinas, hindi kasing laki ng impluwensya ng mga Amerikano ang impluwensya ng mga Hapon. Maliban sa Anime’, mga laruan, kaunting pagkain at kaunting mga salita, wala na akong maisip pang malaking kontribusyon ng mga Hapon sa ating kultura. Ngunit, kung tatanungin kitang muli, sa tingin mo ba malaya na talaga tayo?

Bukod sa tatlong ito, marami pa ding mga bansa ang nagbalak na sumakop sa ating bayan. Yun nga lang, hindi tuluyang nasakop ang buong Pilipinas kung kaya’t hindi na natin iyon masyadong napagtutuunan ng pansin. Bakit nga ba? Ano nga ba ang gandang nakikita ng ibang bayan sa Pilipinas kaya’t naaakit sila? At pagkatapos nilang umalis sa lupang pagmamayari ng mga Pilipino, ibig sabihin ba noon, malaya na tayo?

Nag-aral ako ng iba’t-ibang leksyon sa loob ng humigit-kumulang labin-limang taon. At sa mga taong iyon, bibihira kong nakita o narinig na ang ginagamit na lenggwahe ay Filipino. Sa totoo lang, mas hindi pa nga pinagtutuunan ng pansin ang mismong salita natin. Ito marahil ang impluwensya ng mga nasabing nasyon na sumakop sa atin. Hanggang ngayon, nakanga-nga pa rin tayo sa kung ano man ang ibibigay sa atin ng Amerika, Japan at kung anu-ano pang nasyon na pinapalabas na ginagawa nila ito sapagkat tayo (ang Pilipinas) ay kaalyansa nila laban sa kung anu-ano mang problema ng mundo. Pero hindi nyo ba napapansin, nagiging basurahan nalang tayo. Oo nga’t may araw tayo ng kalayaan pero hanggang ngayon, kahit na lumipas na ang 100 taon, hindi pa rin naman tayo malaya mula sa mga sumakop sa atin. Hanggang ngayon, masasabi kong karga-karga pa rin tayo ng estatwang tanso na may sulo sa kanang kamay at libro sa kaliwa, ang pangalan, Lady Liberty. Hanggang ngayon ay naka-asa pa rin tayo sa mga hinga at salita ng mga puting taong ito na minsa’y sumakop sa atin. Hanggang ngayon, kahit na nakalipas na ang ilang daang taon at namatay na ang ilang milyong kababayan natin at may pumalit nang ilang milyon pa ulit. Wala pa rin, naka-asa pa rin tayo sa kanila. Ngayon tatanungin kita, malaya na nga ba tayo? Malaya na nga ba ang Pilipinas? Malaya na nga ba ang mga Pilipino? Para sa akin, hindi.

Naiintindihan ko ang nasa isip mo ngayon na maraming naitulong ang ibang nasyon sa Pilipinas o baka 'pag wala nang tumulong sa atin, saan na tayo pupulutin o kaya lang naman tayo tinutulungan ay dahil sa naghihirap tayo. Kung isa sa mga yan ang iniisip mo, mali ka. Unang-una, hindi tulong ang tawag dun kundi hand me down o yung pagbibigay (o pagbebenta) ng mga pinaglumaan na nila. Ikalawa, kaya natin kinakailangan ng tulong ay dahil sa mismong tayo rin ang nananamantala sa ating mga sarili (bayan). At ikatlo, hindi mahirap ang Pilipinas, yan ang itatak mo sa isip mo. Kung mahirap ang Pilipinas, bakit tayo pinag-aagawan ng iba't ibang nasyon na nasa paligid natin, na ultimong lupang mas malapit sa Pilipinas, inaangkin pa ng kapit-bansa o yung bansang malapit rito. O baka hihirit ka pang kailangan talaga natin ng tulong ng ibang bansa para magkaroon ng trabaho. Doon sa puntong iyon, maaaring may tama ka, subalit isipin mo ito. Matalino ang Pilipino, ang totoo nyan, isa ang Pilipino sa pinakamatalinong lahi sa mundo. At sa sobrang talino ng mga Pilipino kaya kinakailangan pa nating mangibang bayan para lamang magkaroon ng magandang trabaho, bakit? Yan ang pag-isipan mo.

Maaaring para sa ilang makababasa nito, ang mga nakalagay dito ay walang kwenta, nonsense ika nga. Pero mas gugustuhin ko pang mawalan ng sense ang sinasabi ko, kesa magkunwari ako sa sarili ko na malaya na ang bayan ko at magbunyi dahil lang sa binibigyan o binentahan tayo ng mga kaalyansa nating bansa ng mga 2nd hand na mga barko, mga tangke, at mga helicopter. Hindi kasi ako isang hypocrite na tulad ng karamihan sa mga namumuno sa ating bansa sa ngayon. Kaya imbes na Happy Independence Day ang bati ko sa aking minamahal na bayan. I hope you will truly be independent nalang ang sasabihin ko.

*Ang mga nakasaad na bagay rito sa entry na ito ay pawang nararamdaman at naiisip lamang ng sumulat. Walang anu mang institusyon o ibang tao ang kinakatawan nito.